Układ trawienny człowieka to skomplikowany system organów, odpowiedzialny za przetwarzanie i przyswajanie elementów żywieniowych. Zrozumienie jego struktury zakłada nie tylko informacji teoretycznej, lecz także doświadczalnego zastosowania. Z tego względu systematyczną popularność osiągają modele anatomiczne, które umożliwiają w przystępny tryb poznać topografię ciała człowieka. Szczególne miejsce wśród środków dydaktycznych zajmują modele anatomiczne układu pokarmowego, dlatego że właśnie ten układ wchodzi do najbardziej złożonych i pełni kluczową rolę w przebiegach życiowych. Nauka anatomii jedynie na podstawie obrazów i charakterystyk w podręcznikach okazuje się ograniczona i skomplikowana. Studenci kierunków zdrowotnych czy nauk o odżywianiu powinni nie tylko opanować terminy organów, ale także poznać ich zależne połączenia i położenie w jamie żołądkowej. W tym kontekście modele anatomiczne bywają ważną podporą, gdyż dają możliwość poznać geometryczne zależności, zobaczyć gabaryt i formę organów, a także zbadać strukturę szczegółową, na wzór powłoki błony trawiennego narządu czy sieć kosmków cienkowodnych. Dzięki nim proces nauki okazuje się bardziej wciągający i wydajny, a uzyskana znajomość utrzymuje się utrwalona na dłużej. Na markecie dostępnych jest wiele rodzajów środków edukacyjnych. Napotykamy również modele anatomiczne obrazujące odrębne organy, takie jak organ trawienny, hepar czy gruczoł trawienny, jak i kompletne zestawy przedstawiające pełny ciąg systemu żywieniowego od jamy oralnej aż po część końcową jelita.
Wybrane z nich są symboliczne, inne bardzo realistyczne, pozwalające na nawet rozkładanie indywidualnych części i precyzyjne zbadanie ich strukturze. Takie rozwiązania czynią, że modele anatomiczne można dostosować do poziomu edukacji – inne będą właściwe dla ucznia placówki ponadpodstawowej, a pozostałe dla uczącego się przygotowującego się do egzaminu z budowy ciała czy planowanego doktora. Wykorzystanie narzędzi jest szczególnie rozległe. Stosuje się je zwłaszcza na instytutach medycznych i kierunkach związanych z naukami o życiu, ale także w instytucjach ponadpodstawowych, szczególnie w profilach bio-chemicznych. Poprzez nim uczniowie potrafią dokładniej zrozumieć procesy mające miejsce w biologicznym ustroju. Warto wspomnieć także o praktycznym wykorzystaniu w dietetyce czy w ośrodkach medycznych, gdzie modele anatomiczne działają jako pomoc w konsultacji z osobą leczoną. Pokazanie organu na makiecie okazuje się dużo bardziej przystępne niż charakterystyka słowny, co zwiększa pojmowanie zdrowotną i ułatwia wyjaśnienie powodów rozmaitych schorzeń. Używanie z tego typu środków dydaktycznych ma mnóstwo korzyści. Przede wszystkim, pozwala na dokładniejsze utrwalanie wiedzy poprzez wizualizacji i regularności. Kolejno, w różnicy do preparatów naturalnych, modele anatomiczne są solidne, bezpieczne i higieniczne, a równocześnie gotowe zawsze wtedy, gdy są konieczne. Po trzecie, można je stosować ponownie, co sprawia, że są lokatą na długi czas. Wreszcie, są uniwersalne – znajdują przeznaczenie zarówno w edukacji bazowej, jak i na wyższych poziomach kształcenia. Warto odnotować, że ewolucja innowacji dodatkowo poszerzył opcje w tej branży. Systematycznie spotykamy modele anatomiczne drukowane w systemie 3D, które wiernie przedstawiają organizację organów i umożliwiają nawet na imitację zabiegów chirurgicznych. Równolegle postępuje stosowanie komputerowej i rozbudowanej realności w szkolnictwie lekarskiej, ale pomimo tego standardowe modele zachowują fundamentalną znaczenie. Są bowiem nieskomplikowane w stosowaniu, nie wymagają zaawansowanego sprzętu, a równocześnie stanowią bardzo skuteczne narzędzie szkoleniowe. Konkludując, układ pokarmowy to jeden z fundamentalnych systemów organizmu, a jego opanowanie ma fundamentalne wagę zarówno dla medyków, jak i dla jednostek pracujących w żywieniem, biologią czy nauczaniem medyczną. Aby nauka była wydajna, nie okazuje się wystarczające teoria, niezbędne jest doświadczalne wsparcie, które gwarantują właśnie modele anatomiczne układu pokarmowego. Poprzez nim znajomość staje się bardziej przystępna, łatwiejsza do zapamiętania i przydatna w dalszej praktyce zawodowej. Takie pomoce to lokata w poziom kształcenia, lepsze przygotowanie przyszłych profesjonalistów oraz wydajniejsze techniki przekazywania wiedzy zarówno studentom, jak i pacjentom.